Zacznijmy od tego czym jest poręczenie długu? Potocznie określane również jako podżyrowanie, jest to umowa na mocy której poręczyciel zobowiązuje się, że spłaci zobowiązanie dłużnika w przypadku gdyby nie zrobił tego dłużnik główny. Umowę taką zawiera się pomiędzy wierzycielem a poręczycielem.

O tym w jakim zakresie odpowiada poręczyciel decyduje zakres zobowiązania dłużnika. Innymi słowy, poręczyciel odpowiada przed wierzycielem za to samo i w takim samym zakresie, jak główny dłużnik. Dodatkowo poręczyciel odpowiada za dług solidarnie, a jego dług staje się wymagalny już w chwili pojawienia się opóźnienia spłat dłużnika głównego. Oznacza to, że w momencie opóźnienia się przez dłużnika głównego ze spełnieniem jego świadczenia poręczyciela można wezwać do realizacji całego zobowiązania lub jego części. Warto tu zaznaczyć, że poręczyciel spłacający wierzyciela nabywa spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty w związku z czym może on zażądać zwrotu zapłaconych kwot od dłużnika.

Prawda jest taka, że poręczenie niesie za sobą spore ryzyko – można je jednak nieco ograniczyć. W umowie poręczenia można przykładowo zabezpieczyć dług w jeszcze inny sposób niż tylko poręczeniem, przykładowo hipoteką, a następnie ustalić w umowie w jakiej kolejności i z którego zabezpieczenia wierzyciel ma skorzystać najpierw. Można również ustalić górny limit odpowiedzialności poręczyciela wprost wskazując do jakiej kwoty będzie on odpowiadał – bez tego poręczyciel odpowiada również za odsetki za opóźnienie.