Niewielu dłużników zdaje sobie sprawę, że to od wierzyciela zależy, z jakich elementów majątku ściągana będzie należność – owszem pieniądze należy przekazać komornikowi, ale ostatecznie wypłacane są one wierzycielowi. Komornik stosuje się jedynie do wyroku sądowego zawartego w tytule wykonawczym.

Komornik nie posiada uprawnień do np. rozłożenia długu na raty. Wszystkie uzgodnienia zawierane są z wierzycielem, komornik nie ma umocowania prawnego do prowadzenia rozmów w imieniu wierzyciela w sprawie ugody.

Komornikowi zależy na skuteczności swoich egzekucji, co za tym idzie przychylniej patrzy on na dłużników, którzy nie unikają kontaktu, udzielają odpowiedzi na zadawane im pytania i nie utrudniają wykonywania egzekucji komorniczej. Jeżeli dłużnik sam zgłosi się do kancelarii z deklaracją regularnej spłaty określonych kwot i udowodni, że zależy mu na zaspokojeniu interesów wierzycieli, ma większe szanse na uzyskanie pomocy komornika w negocjacjach z wierzycielami jeżeli ten tylko będzie mieć taką możliwość.

Jeśli jednak wierzyciel zadecyduje, by dług został pokryty w całości np. poprzez przeprowadzenie licytacji kosztownego samochodu lub nieruchomości, wykonawca tytułu sądowego mimo najlepszych chęci może nie mieć wyjścia i będzie zmuszony zająć konkretne składniki majątku. Co za tym idzie zamiast zastanawiać się, jak spłacać komornika, lepiej jest w ogóle nie dopuścić do tego, by doszło do postępowania egzekucyjnego i dogadać się we właściwym momencie z wierzycielem, co pozwoli uchronić najcenniejsze części mienia, przez co zwrot wierzytelności będzie mniej dotkliwy.