W poprzednim artykule pisaliśmy o tym czym jest skarga pauliańska i kiedy można ją złożyć. Rozważmy dzisiaj jak to działa w praktyce. Zacznijmy od tego, że ze skargą pauliańską występuje się nie przeciwko dłużnikowi, ale przeciwko osobie która za sprawą działań dłużnika nabyła jego majątek. We wszczętym procesie sąd orzeka, czy wierzyciel ma prawo skierować egzekucję do przedmiotów majątkowych, które w momencie wydania wyroku ze względu na świadome działania dłużnika znajdują się w posiadaniu osoby trzeciej.

Jeżeli sąd uzna, że spełnione zostały wszystkie przesłanki skargi pauliańskiej wyda on wtedy wyrok uwzględniający powództwo zawierający wskazanie pokrzywdzonej strony, czynność prawną uznaną za bezskuteczną, wierzytelność chronioną skargą, dłużnika i osobę trzecią, która zyskała korzyści na skutek działań prawnych dłużnika. Uwzględnienie skargi pauliańskiej przez sąd sprawia, że umowa zawarta pomiędzy dłużnikiem a osobą trzecią, która nabyła jego majątek, staje się nieważna. Innymi słowy określone składniki majątkowe ponownie wracają do dłużnika. Oznacza to, że wierzyciel zyskuje uprawnienie egzekucyjne względem osoby trzeciej, dzięki czemu komornik może zająć i sprzedać wszystko to, co na skutek bezskutecznej czynności prawnej dokonanej przez dłużnika wyszło z jego majątku, oraz to co miało do niego wejść, a nie weszło. Istotnym jest tu również, że wierzyciel nie potrzebuje tytułu wykonawczego przeciw osobie trzeciej, gdyż postępowanie dzieje się na podstawie tytułu wykonawczego przeciw dłużnikowi.